E e que este ano os rapaces e rapazas de 6º de Primaria, marchamos de excursión de fin de etapa a Madrid. Para elo, e durante todo o ano estivemos recaudando cartos de distintas formas: Primeiro inundamos o concello con rosquillas que nos distribuía a Confitería Ancla de Ponteareas. Así, relixiosamente, todos os venres deixábanos unha caixa no Resero en A Cañiza (aos que lle debemos todo o noso agradecemento) Despois comezamos coa campaña das rifas de Navidade e coa venta de prantas, coordinada polos pais e nais, aos que lles damos as grazas por todo o que se moveron.
E a guinda final do pastel, foi un pequeno festival (Rock in Crecente) que organizou o director D. Amador, que nos axudou, con moitísima paciencia, a preparar unha obra de teatro de bastante nivel: "Os apuros dun zapateiro". Seguiu a actuación da coral , que interpreto con maestría unha selección de temas de diversas culturas. Pechou o festival o grupo de Ourense "Los amigos de lo Ajeno", co que incluso puidemos participar.
E xa, por fin, o día 23 de Maio "embarcamos" rumbo a Madrid, acompañados polo noso titor, o profe Jorge e Enrique, o conductor.Primeira parada turística, Segovia, a visitar o acueducto, o centro histórico e a catedral. Que bonita é Segovia!!!Volta ao bus, dirección ao hotel en Guadalajara. Chegamos á tardiña e ese día xa non saimos, polo que non tivemos máis remedio que facer festa nas habitacións, pero suave...O martes estivemos todo o día en Madrid. Comezamos visitando o Palacio e o Teatro Reais, así como as calles peatonais do centro da capital, ata a Praza Maior. De ahí a Sol, a visitar aos indignados. Eso sí é unha acampada. Continuamos pola Gran Vía ata a praza de Cibeles e o Congreso dos Diputados, foto obrigada cos leóns, e a comer. Despois un pouquiño de descanso no Retiro, pasando antes polo Xardín Botánico e o Museo do Prado, e volta a camiñar ata a Porta de Alcalá, Praza Colón e o barrio de Salamanca onde fixemos un descansiño nun Starbucks. Despois collimos o metro ata o Santigo Bernabeu onde nos recolleu Enrique para levarnos ao hotel. Esa noite durmimos como liróns.Ao día seguinte visitamos o Zoo da Casa de Campo. Impresionantes os osos panda, ainda que non foron os únicos protagonistas: koalas, osos, monos e ata serpes e insectos de todo tipo. Tamén puidemos ver un espectáculo de delfíns, e o Aquarium, onde teñen peixes de todo tipo; e ata un tiburón branco. Ese día chegamos pronto a Guadalajara, polo que aproveitamos para visitala. A verdade é que é unha cidade moi bonita, con moitos parques e algún que outro monumento, como o Infantado.O xoves foi sen dubida o día máis emocionante. E é que visitábamos o parque de atraccións. Pero antes paramos noutro pobo moi bonito, onde visitamos a casa do máis importante escritor da Literatura Universal, e a que nun principio fora a Universidade Complutense. Por suposto estamos a falar de Alcalá de Henares. E de ahí ao parque na Casa de Campo. Montañas Rusas, balancíns xigantes, caída libre, ...; todo un subidón de adrenalina, e algún que outro mareo. E xa o venres, recoller todo para voltar ás nosas casas. Antes paramos no Monasterio do Escorial. Alí púxose a diluviar e tivemos que refuxiarnos nunha cafetería da zona. Cando amainó dirixímonos á estación de buses onde Enrique nos estaba agardando. E xa, por fin, emprendimos a viaxe de volta, con moita tristeza, pero con gañas de ver ás nosas familias e amigos, que nos agardaban cun sorriso nos beizos cando chegamos ao cole. A TODOS E TODAS QUE NOS AXUDASTEDES A FACER ESTA VIAXE REALIDADE: MOITAS GRAZAS
E a guinda final do pastel, foi un pequeno festival (Rock in Crecente) que organizou o director D. Amador, que nos axudou, con moitísima paciencia, a preparar unha obra de teatro de bastante nivel: "Os apuros dun zapateiro". Seguiu a actuación da coral , que interpreto con maestría unha selección de temas de diversas culturas. Pechou o festival o grupo de Ourense "Los amigos de lo Ajeno", co que incluso puidemos participar.
E xa, por fin, o día 23 de Maio "embarcamos" rumbo a Madrid, acompañados polo noso titor, o profe Jorge e Enrique, o conductor.Primeira parada turística, Segovia, a visitar o acueducto, o centro histórico e a catedral. Que bonita é Segovia!!!Volta ao bus, dirección ao hotel en Guadalajara. Chegamos á tardiña e ese día xa non saimos, polo que non tivemos máis remedio que facer festa nas habitacións, pero suave...O martes estivemos todo o día en Madrid. Comezamos visitando o Palacio e o Teatro Reais, así como as calles peatonais do centro da capital, ata a Praza Maior. De ahí a Sol, a visitar aos indignados. Eso sí é unha acampada. Continuamos pola Gran Vía ata a praza de Cibeles e o Congreso dos Diputados, foto obrigada cos leóns, e a comer. Despois un pouquiño de descanso no Retiro, pasando antes polo Xardín Botánico e o Museo do Prado, e volta a camiñar ata a Porta de Alcalá, Praza Colón e o barrio de Salamanca onde fixemos un descansiño nun Starbucks. Despois collimos o metro ata o Santigo Bernabeu onde nos recolleu Enrique para levarnos ao hotel. Esa noite durmimos como liróns.Ao día seguinte visitamos o Zoo da Casa de Campo. Impresionantes os osos panda, ainda que non foron os únicos protagonistas: koalas, osos, monos e ata serpes e insectos de todo tipo. Tamén puidemos ver un espectáculo de delfíns, e o Aquarium, onde teñen peixes de todo tipo; e ata un tiburón branco. Ese día chegamos pronto a Guadalajara, polo que aproveitamos para visitala. A verdade é que é unha cidade moi bonita, con moitos parques e algún que outro monumento, como o Infantado.O xoves foi sen dubida o día máis emocionante. E é que visitábamos o parque de atraccións. Pero antes paramos noutro pobo moi bonito, onde visitamos a casa do máis importante escritor da Literatura Universal, e a que nun principio fora a Universidade Complutense. Por suposto estamos a falar de Alcalá de Henares. E de ahí ao parque na Casa de Campo. Montañas Rusas, balancíns xigantes, caída libre, ...; todo un subidón de adrenalina, e algún que outro mareo. E xa o venres, recoller todo para voltar ás nosas casas. Antes paramos no Monasterio do Escorial. Alí púxose a diluviar e tivemos que refuxiarnos nunha cafetería da zona. Cando amainó dirixímonos á estación de buses onde Enrique nos estaba agardando. E xa, por fin, emprendimos a viaxe de volta, con moita tristeza, pero con gañas de ver ás nosas familias e amigos, que nos agardaban cun sorriso nos beizos cando chegamos ao cole. A TODOS E TODAS QUE NOS AXUDASTEDES A FACER ESTA VIAXE REALIDADE: MOITAS GRAZAS
